En dan is het zover, de kids naar school. We hadden al geprobeerd ze vanuit Nederland in te schrijven, maar dat ging niet. Via de mail beloofde ze mij dat, bij aankomst, alles zo geregeld zou zijn en dat was ook zo. Bij beiden scholen werden we voordat de lessen begonnen ontvangen, vulde we documenten in zodat onze kids vervolgens direct de les in konden.
Janna gaat naar een Middle school genaamd Kammerer. Op de middelschool zitten kinderen van groep 8 en de eerste twee jaar van het voortgezet onderwijs. Net als op de basisschool zitten alle niveaus bij elkaar. Janna zit in klas 7 (brugklas in NL), ze zit met een stuk of 20 kinderen in de klas en heeft school van 7.40 tot 14.20.
Nika gaat naar een Elementary school genaamd Wilder Wildcats, ze zit in klas 5 (groep 7 basisschool). Na de zomervakantie zal ook zij naar Kammerer gaan. Nu heeft ze school van 8.45 tot 16.00. Janna en Nika zijn de eerste en dus ook enige Nederlanders op hun school.
De eerste schooldag was voor beiden dames (en ons) echt heel spannend. Ik kan me nog herinneren dat ik ze wegbracht voor hun eerste dag op de kleuterschool. Net als andere moeders kon ik wel janken, alleen janken van geluk! Nu had ik tijd om te gaan focussen op de dingen die ik graag zou willen bereiken en dus begon ik met ondernemen.
Deze keer was het anders, deze keer kende ik de school en de docent niet, deze keer was er geen stoeltje passen of een informatieavond. Deze keer was het inschrijven en gaan met die banaan! (Hier in Amerika zijn ze nog best voorzichtig met het toelaten van ouders in school als nawee van de Corona.)
Wie mij kent weet dat ik eerder te laat ben dan te vroeg, maar afgelopen week heb ik elke dag vol spanning (en ruim voor de tijd) staan wachten bij de bushalte om ze op te kunnen vangen en te kunnen zien met welke blik de dames uit de ‘Yellow bus’ stapte.
Boy oh boy wat ben ik trots op ze!!! En met trots geef ik voor deze blog dan ook graag mijn pen door aan onze twee kanjers. Janna en Nika hebben zelf een stukje geschreven over hun eerste beleving op hun nieuwe school:
Janna (13 jaar)
Ik vond het best jammer dat ik weg ging van het Valuas in Nederland, want ik moest al m’n vrienden en vriendinnen achterlaten voor een jaar. Heb op het Valuas ook veel nieuwe vrienden en vriendinnen gemaakt. Ik vond daarom het afscheid ook wel lastig.
Ik vond het de eerste dag school in Amerika echt heel spannend want het is een hele andere taal en ik kende er helemaal niemand. Gelukkig kwam dat snel goed want toen ik de klas binnen kwam waren er meteen kinderen die naar me toe kwamen en zich voorstelde en ik deed dat natuurlijk ook. Ik vind sowieso de mensen in Amerika heel aardig en behulpzaam.
De namen vind ik nog lastig om te onthouden behalve die van Mister Bowling want die heeft net zo’n kaal hoofd als een bowlingbal.
Ik had verwacht dat school eruit zou zien zoals in zo’n Amerikaanse films. In sommigen gevallen was dat ook zo want je wordt opgehaald door een gele schoolbus, lange lockerkastjes, ze hebben ook roden waterpompen en er is heel veel eten.
Op de Amerikaanse school lijkt alles makkelijker, het rekenen is meer groep 7/8 dan zoals we rekenen op de Havo. Het is relaxter, ik heb elke dag hetzelfde rooster en nog geen huiswerk gehad. Ik mocht ook een vak kiezen en ik heb gekozen voor ‘Art’ omdat ik tekenen zo leuk vind. Ik heb deze les elke dag. Wat ook anders is, is dat je op school kunt ontbijten en lunchen, gratis! De eerste dag heb ik pizza bij de lunch gegeten, dat vond ik fantastisch.
Geschiedenis vind ik wel lastig, dat is ineens heel anders. We hadden het afgelopen week over China. De leraren hier zijn heel aardig en helpen je graag met dingen die je moeilijk vindt of niet snapt. Ze leggen de dingen ook goed uit. Het Engels versta ik gelukkig behoorlijk goed.
Na school kun je ook nog activiteiten kiezen, maar dat doe ik niet want dan ben ik om half 3 thuis. Het is dan half 9 in Nederland waardoor ik nog met vrienden in Nederland kan bellen via snap.
Nika (10 jaar)
Wat vond je ervan dat je wegging van de Startbaan?
Ik dacht ‘nu moet ik mijn vriendinnen achterlaten’ dat vond ik echt niet leuk want je zit al altijd (meeste tijden) met hun in een klas. Toen ik te horen kreeg dat we gingen (op school kreeg ik het te horen) was ik wel super blij. De laatste vrijdag op de startbaan was raar, het was druk en dan bedoel ik heel druk. Elke vriendin vroeg om elke dag te bellen, maar dat gaat best wel lastig omdat er 6 uur tijdsverschil in zit.
Hoe was het afscheid?
Het was wel jammer maar je voelt je ook goed dat je dit kan gaan beleven, want dit beleef je niet snel. Het afscheid raakte me wel een beetje. Maar ik heb iets om aan te denken. Ik heb op de laatste dag van groep 7 op de startbaan een boekje gekregen! Dus ik vergeet niemand meer!
Hoe voelde je jezelf en wat dacht je over het naar school gaan in Amerika?
Ik voelde me wel blij toen ik uit het laatste vliegtuig stapte. Want het vliegen was echt echt echt heel saai, En ook 1 dag voor dat ik naar school ging dacht ik, ‘gaan ze over mijn naam lachen?’ ‘Maak ik wel vriendinnen?’ Nou die vragen heb ik al gekregen! Geen grappen over mijn naam en ik heb vriendinnen, bus vrienden en vriendinnen en gewoon vriendinnen op school. Ik vermaak me daar wel! Iedereen is super lief dus ik vond de eerste dag al geweldig, nu nog steeds natuurlijk.
Hoe ging het kennis maken en het voorstellen aan de nieuwe klas?
Het was spannend en toen we in de gangen liepen keken kinderen ons aan. Maar iedereen is hier lief dus ik ook tegen hun! De eerste dag was leuk en het was heel gezellig. Iedereen liep naar mij toe die dag en vroeg mijn naam en waar ik vandaan kom (nou dat vroegen de meeste kinderen dan). Tijdens de vrije tijd heb ik samen met nieuwe vriendinnen, een uit Engeland, Spanje en een uit Marokko woorden in onze eigen taal vertaald, dat was leuk. Hier in mijn klas zitten meer kinderen met een donkere huidskleur dan blank, dat vind ik leuk.
De leraren zijn echt lief en ook anders want bijvoorbeeld, bij ons op school als we praten onder uitleg zeggen ze er wat van (hier ook) maar hier zijn ze er niet duidelijk mee dus ze pakken het niet streng aan. En bij ns mag je voor dat we gaan beginnen wat chips van de cafetaria pakken.
Ik vind het leuk dat ik veel soorten vriendinnen heb en iedereen is echt lief en je krijgt gratis eten! Je hoeft minder te doen, we hebben ook Spaanse les en we hebben voor bepaalde lessen andere leraren. Soms kom ik wel niet op bepaalde woorden dat is lastig.
Hoe kijk je naar de toekomst?
Dat ik veel vriendinnen heb en weer blij ben dat ik terug ben in Nederland om daar weer mijn vriendinnen te zien.
Apetrots!!!
Tot de volgende, helaas niet vrolijke blog.
— Wordt vervolgd —