René kijkt me aan en zegt; ‘Ik heb een mail uit Amerika, of ik nog interesse heb?’. Er valt een ongemakkelijke stilte die wij naar 16 jaar samenzijn eigenlijk niet meer kennen. Wil hij nog gaan? Wil ik nog wel gaan? Willen we de spanning en het wachten herhalen? Honderden vragen schieten er door ons hoofd. We besluiten maar gewoon het gesprek aan te gaan en er nog even niets van te vinden.
Insider info: Het aanbod doet ons goed. Of we gaan of niet. Het is fijn om te weten dat ze hem toch echt graag hebben.
René heeft een goed gesprek en ze zouden graag in januari zijn contract willen laten starten in de USA. We hoeven het hier niet lang over te hebben, we hebben er gewoon zin in! Het gaat nu ineens snel, binnen korte tijd ontvangt hij een aanbod waarvan onze ogen gaan glinsteren en onze staart gaat kwispelen (ik kan zweren dat René zelfs een natte neus krijgt). Er wordt goed voor ons gezorgd en meegedacht qua woning, auto, verzekeringen en zoals het ernaar uitziet verwachten we er ook goed te kunnen leven.
We besluiten dat het tijd wordt om de kinderen mee te nemen in ons verhaal. Dat vind ik best spannend. De vorige keer hadden ze er echt last van toen het niet door ging en ook nu zijn we nog niet zeker van onze zaak. We kunnen echter niet wachten tot we het zeker weten want het is al september en we moeten aan de bak om zaken te regelen zodat we zo goed mogelijk voorbereid zijn op een mogelijk vertrek in januari.
Tijdens het eten verteld René het nieuws. Gelukkig hebben ze er nog steeds allebei zin in! Fjoeuw, er wordt zelfs uitbundig gejuicht (wat weer door ons getemperd word, want tja, pas als we het visum hebben weten we zeker dat we kunnen gaan).
Stap 1 is nu paspoorten aanvragen zodat er gestart kan worden met de procedure voor een visum.
— wordt vervolgd —